Dildagi satrlar

[Romiy]

Кўнглим ёришмайди одамларнинг ишидан,
Бири ҳасад қилса, бири этар хиёнат.
Кўнглим ёришмайди бу ҳаёт кечмишидан,
Бир текис ўтмайди, қайга боқсанг разолат.

Не қиларим билмайман, ҳеч кимда йўқ ишонч,
Ҳатто айтолмай дардларим юраман маҳзун.
Ғамга тўлган ҳаётим, тополмайман қувонч,
Баъзан ҳаёл сураман, бўлдиммикин мажнун.

Баъзан эса оламан китобдан аламим,
Гоҳида дилга яқин наволар тинглайман.
Ёнимда бўлмаса гар қоғоз ва қаламим,
Ҳеч тополмай овунчоқ, тунлари инграйман.

Дунё тўла одам лек топмадим содиқ дўст,
Бири ишимга дўст бўлса, бири пулимга.
Балки шу сабаб одамларга ишончим суст,
Энди асло қарамасман ўнгу-сўлимга.

Майли розиман, мени телба десалар ҳам,
Десинлар майли, ўша Ромий одамови.
Чин дўст топа олганлар жуда, жудаям кам,
Роббимни дўст тутдим, сидқига бор гарови.