Тонгларни бедор кутган шоира: Халима Ахмедова

[Halima Ahmedova]

Ўшанда,
Парилар юртига кетгим келарди,
Жийда дарахтининг ўйларига эргашиб.
Парилар хаёлин кийган кўнглимга,
Турардим бир либос каби ярашиб.
Жийда дарахтининг ўйларига беркиниб,
Қушларнинг парвозида ернинг кўм-кўк орзуси
Ва фаришталарнинг шаффоф
Кокилларин кўрганман.
Терганман япроқлардан париларнинг инжусин.
Ўшанда,
Нозбўйларнинг ишқини излаб онам
Кирар эди ҳар кеча қалдирғочлар тушига.
Қалампирмунчоқ ҳиди эритган тушларини
Қалдирғочлар сепар эди онамнинг оғушига.
Бизга яқин бир жойда яшар эди қуёш ҳам,
Деворимиз ортида эди ойнинг макони.
Бобомнинг қўлларидай бужмайган толларнинг-да
Томирида оқарди кўркам ҳаётнинг қони.
Ўшанда, ниначининг қанотларига ошиқ
Сирли ёз нафасини,
Эски ҳовуз ичида яйраб чўмилаётган
Ҳофиз қурбақаларнинг ҳавасини туйганман.
Ёронгулнинг юрак уришини санаб кўрганман,
Ўқиганман мусичанинг фалаж туйғусин
Ва кўрганман шамолларга сотилганини,
Оқтеракнинг тунги уйқусин.
Ўшанда, орзу дарёсига чўкиб кетган вақт
Кунларни туғарди гулобий.
Лаҳза ларзасидан сезардим,
Бир фасл келаяпти илоҳий.
Сезар эдим хотирамдан жуда олисда,
Илоҳий бир фасл яшаётганини,
Оламнинг айланиш шиддатин кесиб,
Қисматимга қадам ташлаётганини.
Кўнгилдан ишққача бўлган муддатни,
Момо Ҳаво каби, талпиниб едим.
Сўнгра Худо суйган бир ошиқ бўлдим,
Биламан, қачондир мен Ҳаво эдим.
Англадим ёнмоғим кераклигини,
Маҳшар тонгидаги жоннинг авжида.
Гулхан кулар эди, кулиб куяр эди,
Ишқда қайнаётган қоним мавжида.
Ошиқлар шаҳрига тушдим қуёшдан,
Ишқ шароб, кўнгиллар майхона эди.
Ҳамма танҳо эди, бу танҳоликда,
Базми анжумандан девона эди.
Пайғамбар оҳидан ҳўплаб оловни
Жунун занжирининг васлига етдим.
Қисмат кўчасида, ёлғиз ниҳолда
Умрнинг сарғайган фаслига кетдим.
Йиғласам, кўз ёшим ўчирди гулхан,
Кулсам, туйдим яна, унинг оҳини.
Япроқларда тўлган нур кўзасида
Яратган юварди ишқ гуноҳини.
Сувдан қонни, хокдан туробни,
Ўлимдан ҳаётни, зулматдан нурни
Айириб олаётган кўнгилга бордим.
Унда туғилишдан қабргача йўл
Манглайда ажинлар ичра ўтарди.
Қорайиб ётган ғам уруғи,
Бепушт шодлик кўзларида
Кўнгилга бордим.

[Halima Ahmedova]

Япроқлардан тўкилган нур кўзасига
Қорачиқни солиб юбордим.
Яшил орзу кенгликларида
Ашким билан ишқимни қордим.
Шунда туйдим ғаёт қушларининг овози
Бир қоронғу тунда тинишин,
Баҳайбат дарёлар ҳубоби
Тоғнинг тошларида синишин.
Сўнгра ишқ ўтида пишган жонимни,
Майдалаб ўушларга улашгим келди.
Ўлим кафтидаги қизғалдоқларга
Жонсарак кўнглимни бўшатгим келди.
Қизғалдоқ баргидай тўкилди кўнглим,
Осмондан баланду, ердан паст бўлдим.
Тушкун ой ва бетоб қуёш ҳажрида
Маҳшар соғинчида ишқпараст бўлдим.
Ит теккан севгининг зардобин ичиб,
Қаргалган тунларнинг хотири ёнди.
Пажмурда томирлар оралаб секин,
Қизил чиннигуллар уйғонди.
Кўзимда музлаган дунёнинг ранги
Эриди нафратнинг ғанотларида.
Бир кўнгил сачради борлиққа, балким,
Беғубор настарин баётларидан.
(мани мандан ўғирлаб кетган,
Севги оқшомига етолмаган мунг-
То ҳануз кўзимга жовдираб боқар
Тилини шубҳалар узиб кетган мунг –
То ҳануз жовдираб кўзимга боқар
Тилини шубҳалар узиб кетган гунг).
Ҳаёт росту ёлғон илдиздан унган гул эди,
Уни ҳидлаб мен беҳуш эдим.
Аслида бир лаҳза мудраган Ҳақнинг
Уйқусида кўрган туш эдим.
Ўша гул остида тушдай тўкилдим.
Зуҳалдан ҳайдалган нурлар ёғдилар.
Кўнглимга ин қурган дўсту –яқинлар,
Маломат даштига мени қувдилар.
Умидсиз умиднинг ҳомиласида
Йиғлаган мен эдим,
Мен ўша Машраб.

[Halima Ahmedova]

Мискинлик ва ғурур қовушган тунда,
Кетгандим, ўзимни бир бадбахт
Аёлга ташлаб.
Кетгандим...
Менинг товонимга қолган кунларнинг,
Қизил тиконидан тергали маржон.
Менсиз вужудимга маҳлиё бўлиб,
Ҳуснимгша уйланди неча саргардон.
Мен эса йўқ эдим, Ёлғизлик ҳиди
Анқиган кечанинг дарахтларида,
Етим қушча каби, қўнишгандим жим.
Мени изламади, Ўлимдай ҳеч ким.
Армон ва соғинчнинг алангасида
Ёқиб ёлғизликнинг дарахтларини,
Азоб йўргагидан ўғлимни топдим,
Дил қонида ювиб йиллар қаърини.
Берган азобларинг жонимга малҳам,
Барча синовингдан чиқмайман омон.
Бедор тун ва бемор юрагим ҳаққи,
Ўғлимни асрагин, асра, Художон.
Баҳор яҳин қолди, кўнглимдан яқин,
Томирим чертмоқда куртаклар оҳи.
Қишнинг чирсиллаган кечасин ёриб-
Бир фасл келаяпти илоҳий...

[Halima Ahmedova]

Бошингни, юракнинг-
Қибласига қўй,
Райҳон нафасига чайиб вужудинг.
Пок бўлсин,-
Пок бўлсин, нурлар каби пок-
Пайғамбар тушидек яшил сужудинг.
Булоқларнинг шаффоф хаёлини ол,
Қайғуни кулдиргин,
Бахтни йиғлатмай,
Кўзингни кенгликка садақа қилгин-
На ғаним, на дўстга-
Ҳеч кимга айтмай.
Гўдак ҳиди келган майсага бориб-
Мовий саболарнинг ишқин кийдиргин.
Ташна дарахтларнинг тасаввурини-
Само орзулари ила тўйдиргин...
Ошиқ бўл, мусаффо борлиқ қўйнида-
Кўксингга нурларнинг шавқи ботганда
Айниқса, муаззин- тонгнинг қушлари-
Худонинг кўнглини ўқиётганда...

[Halima Ahmedova]

Осмон йиглаганда,
Мен ким булибман?
Кузимнинг ёшини
Англарди ким хам?!
Нари борса менинг куз ёшим -
Гамнинг ёкасига тукилган шабнам
Осмон кулганида
Мен Ким булибман?
Кувонсам
Куёшни кучарми дийдам?!
Нари борса менинг кувончим -
Шодлик соясида йиглаётган гам.

[Halima Ahmedova]

Хаётга мактуб
Эй хаёт, сен кимсан?!
Калб огригидан
Бошинга кийибсан занглаб кетган тож
Кимлар хуснинг билан оввора бугун
Сени мадх этишар балки ноилож
Чексизлик ёгдусин хуплаб чарчар куз,
Кайгадир кетолмай инграйди дарахт
У Ким -
Зиндон каби кунгли ичида
Бечора ишкини айлаган бадбахт?!
Кора талвасанинг сояси узун
Бу соя ичинда гаркдир тирик жон,
Келган кетган билан ишинг йук, хаёт,
Сен гуё шаробга мук тушган мезбон.
Богларингда усган турфа гулларга
Хавас килса арзийдими,
Ахир узинг айт?!
Бир лахзалик шодлик билан улса буларми?!
Бошинг узра чараклайди нечун кухна дард?!
Нега кузлари кур куллари чайир
Шамолларга бердинг умр камонин?!
Уфк козонида чарчамай хар кун
Кайнатиб куйганча куёшнинг конин.
Фиску – фасод тула чиркин даврада,
Хушбахт,
Хушчакчак,
Сокийлик киласан, узатасан май.
Айрилик кушигин куйлатиб куйиб,
Нега йиглатасан узинг йигламай.
О, нурлар кафтида шарбатга тулган,
Калблар мевасини симирган фарёд,
Кучангда саргардон кезар гадолар,
То хануз кунглини тополмай
Хаёт.
Хазон йигмокликми сенинг одатинг,
Алдашни севасан нега бунчалар.
Пинжинга беркиниб йиглайди тонглар,
Номусин шамолга сотган гунчалар.
Чанг босган дераза ортидан боккан,
Нигохлар уликдир, нигохлар карахт.
Умид томирларин кесди сен учун,
Кайгунинг уйида яшаётган бахт.
Тунни сурма килиб тортдинг кузинга,
Самодан аразлаб кетганда ой.
Бойкуш кузларига олов калаган,
Бу сенинг кулларинг эди хойнахой.
Хаёт, озодмисан узингдан озод,
Кимга талпинасан бунча бесабр.
Хуснинга алданиб кадим мозорда,
Сени каргаб ётар бехисоб кабр.
Тамшанасан, махбус кузларидаги,
Озодликка интилган бир томчи нурдай.
Андиша тошига урилиб синган,
Оёк остидаги номсиз гурурдай.
Мен билдим тириклик дардида чопган,
Одамзод наслига олтин кафассан.
Борлигинг нахотки шунчалар гариб,
Сен илк нафасдирсан,
сунгги нафассан!

[Halima Ahmedova]

Гийбатлар
Гап-сузлар тегди жонимга
Сохта илтифотдан кетганман безиб
Оёгин учида юрибти хаёт
Менинг бу холатим гуёки сезиб
Бошимни силашга чогланган
Бир кул
Туюлади менга отмокчидай тош
Кузим киргогига куниб олганча
Уялмай
Масхара килади куёш.
Согинч дафтарини оловда ёкиб,
Унинг ёнишидан топаман хузур.
Рухим дарахтининг гуллари тукиб-
Нимани талашар зулмат билан нур?!
Эй дуст,
Мени излаб йулга тушган дуст
Энди тополмайсан мени
Рости гап
На нур, на зулматда
Менинг манзилим
Узимни кунглимга куйганман камаб.

[Halima Ahmedova]

Миллион йилдан бери титраб келасан,
Оқ терак, оқ терак , эй мунис дарахт.
Сенинг ларзаларинг олдида онсиз-
Қуёш қадамини ўлчаб юрган Вақт.

Эй ишқ, бир лаҳза бер
кўнглимга кийсин,
Биби Фотиманинг ковушларини.
Йиғисиз, фарёдсиз ичкин нолада-
Тингласин аланга товушларини...

Оқ терак илоҳий дарахтим менинг,
Биби Фотиманинг сўзсиз фарёди.
Сени қучсам,
нечун йиғлаб кирмоқда
Кўзларимга пайҳон лолалар ёди.

Бағрим титилмоқда,
рашкнинг азоби
Отаётган сўнгсиз чўғ найзалардан.
Оқ терак нажоткор дарахтим айтгин,
Омон қоламанми бу ларзалардан?!

[Halima Ahmedova]

Ҳақнинг хаёлидек қадим боғлардан,
Ўтин териб юрар ўтинчи ўлим.
Чиройли гулларга ошиқ бўлиб гоҳ,
Ҳидлаб-ҳидлаб юлиб олар жим.

Мен бу дам излайман ҳаётнинг хушбўй,
Нафасидан ўтли, умидвор ўлан.
Ва куйлайман руҳим деразасига-
Парда илаётган ёмғирлар билан.

Дарахт қўлин бўртган томирларини
Най қилиб чалади, созанда шамол.
Бу лаҳза хайригул қорачиғига
Кўмиш мумкин мингта ғамни бемалол.

Ҳеч нарса бўлмаган каби ёмғирлар,
Баргларга ўргатар само рақсини.
Худо кўзгусига тикилиб дунё,
Ўзидан кетади кўриб аксини.

Бизга таниш бўлган боғларда эса,
Ўтин териб юрар ўтинчи ўлим.
Ўтин бўлмайман деб хархаша қилар,
Қалдирғоч тушидан тўкилган кўнглим.

[Halima Ahmedova]

Ҳеч қачон тартибни ўрганолмадим,
Жуда пала-партиш яшайман.
Янги қўшиғини бошлаганда тонг,
Мен қадим навони куйлай бошлайман.

Ёрим кўчаларин ёритса қуёш,
Қоронғу хаёлга беркинаман жим.
Қиймат йўлларимни этганда равон,
Аюҳаннос соламан, йўқ деб иложим.

Билмадим мендаги девона бу қон,
Қайси бир йўл билмас телбадан ўтган.
Мендай пала-партиш ва нотавондан-
Энг чиройли кунлар оразлаб кетган.

Умрим парчалари сочилиб ётар,
Билмайман қайси бахт, қайси бир ғам.
Мени кечир ҳаёт-ношуд устозим,
Сенинг қолипингга сиғмаган бўлсам.