|
Кеча "Китоб олами"да Дийдор студиясининг "Бизнинг Чаплин" спектаклини кўрдим.
Спектаклни кўриш учун дўкондан камида 30 минг сўмга китоб сотиб олиш керак экан. Бу шартни бажариб, савдо мажмуасининг кираверишида тайёрланган ўриндиқлар ва артистлар учун ширмалар қўйилган кичик залга ўтдим. Актерлар ва томошабинлар ўртасида масофа деярли йўқ ҳисоби.
Ўз ўриндиғимга жойлашгач, кимлар келаётганини кузатдим. Нима учундир деярли ҳамма болалар билан кириб кела бошлади, натижада болалар сони катта томошабинлар сонидан ортиқ бўлди чамаси. Очиғи бу нарса мани жуда хавотирга солди, чунки 3-4 кун олдин Миллий театрда ёнимда ўтирган ёш қизча тузукроқ спектаклни томоша қилишга қўймади. Қизчани тиззасида олиб ўтирган давангирдек бир одам қизини ҳадеб "чўлп-чўлп" ўпавериб жонга тегди, қизча ҳам умуман тинч ўтиролмади.
Хуллас, яна спектаклни тузукроқ кўриб бўлмас экан деган фикр ҳаёлдан ўтди. Лекин, спектакл бошлангач, ёш актёрларнинг ўйини болаларни маҳлиё қилиб қўйгандек, деярлик ҳамма болалар жим кузатишди.
|
Древовидный вид