O'zbekcha gapiringlar. :)
Toki yashar ekanmiz armonlarni ro'yobga chiqarsa bo'ladi, biroq o'z ga xil ko'rinishda.
Ba'zan o'tmishga qayta va qayta murojaat etaverish kelajakka qarab oldinga dadil qadam tashlashga halaqit beradi. Kechagi kun saboq, bugungi kun mulohazalar kuni, ertangi kun esa orzu-istak, umidlar asosida bo'lishi kerak. Inson faqat armonlargagina emas, umidga murojaat etib yashamog'i darkormasmikan?

Kimdir buni inkor etdimi? :)

Savolga savol: inkorni inkor yoki tasdiqni tasdiq qonuni. :)

Оффтоп:

Juda kech

Hayot ekanmiz har bir xatoni to'g'rilasa bo'ladi. Yashayotganligimiz xatolarni to'g'rilash uchun imkon beradi. "Eh, shunday xato qilib qo'ydim"-deya tushkun kayfiyatda o'tirish yaramaydi.

Bilmadim balki meni "hali yosh"ga chiqarib qo'yarsizlar, ammo men hech ham boshqatdan tug'ilgim yo'q. Shu kungacha yetishganlarimga qancha harakat qilganman. Eh-he oddiy farzandim tug'ilgunicha qancha qiynaldim... Kamchiliklarim, yutuqlarim hammasi o'zimniki... Menimcha biron bir xato qilmasdan turib to'g'risi qanaqa bo'lishini tushunish qiyin...

ayollar hammalari bir-xil javob berishadi...biznikilar ham shunday deyishadi, ehe qancha qiynaldik bu farzandlarni dunoyga keltirib oyoqqa qo'yguncha...yo'q, yo'q shu hayotimga shukr deb....:-)


R

O'zim nima deb o'ylashimni yozsam....musofirchiligimni hech nimaga 2 dunoyda ham almashtirmagan bo'lar edim...Xudoga ming qatla shukr musofirchilikni peshonamga bitganiga...bu men uchun katta maktab bo'ldi...ulkan saboq, cheki yuq sabr, matonatni berdi...bardosh degan narsani o'rgatdi...bularni Xudo bergan umrimning oxirigacha qadrlayman...eng avvalo, o'zimga bo'lgan ishonchni....judayam ko'p o'zimga ishonaman...har soniyada uzing uchun Xudodan keyin uzing borsan o'zingga Ra'no deb qo'yaman....judayam katta maktabning dargohini nasib qilganiga ham shukr deyman...yana imkoniyat bo'lganida, balki judayam ko'p savob qilgan bo'lar edim...nuqul savob yo'lida yurgan bo'lar edim....

R