2011 йил иқтисодидаги инқирозга таҳлилий бир назар
Марям ихчамгина бир рестораннинг эгаси. Ажойиб кунларнинг бирида у мижозлари асосан ишсиз пиянисталар экани ва уларнинг пули ҳам йўқлиги сабабли энди бу аҳволда кичик ресторанининг ишларини юрита олмаслигини ва тезда хонавайрон бўлишини тушуниб етади. Бу муаммони ҳал қилиш учун у янги тижорий (маркетинг) режа ишлаб чиқади. Режага кўра, мижозлари ҳозир текинга ичиб туришади, пулини эса кейинроқ (пул тушганда) тўлашади. У ким қарзга қанча ичганини махсус дафтарчага ёзиб боради (гўё шундай усул билан у мижозларига қарз (кредит) беради).
Марямнинг “Ҳозир ичавер, пулини эса кейин тўлайсан” деган стратегияси тез орада шуҳрат қозона бошлайди ва бунинг натижаси ўлароқ Марямнинг кичик ресторани мижозларга тўлиб кетади. Кўп ўтмай, унинг кичик ресторани савдо қилиш бўйича шаҳарда энг юқори кўрсаткичларга эришади ва келажак ҳам жуда истиқболли бўлиб кўринади. Марям ўз мижозларининг дарҳол пул тўлаш мажбуриятидан халос қилгани ҳамда бироз вақт ўтиб ўз маҳсулотларининг нархларини ҳам кўтариб юбориши деярли ҳеч қандай қаршиликларга учрамайди. Шундай қилиб, Марямнинг кичик ресторанида савдо жуда авж олиб кетади.
давоми:
http://info.islom.uz/content/view/3109/987/