[Инфо] Oila mustahkamligida sharq donishmandlari fikrlarining o'rni

[Fayzbek]

Дарвеш ҳикояти

Бир дервишни кўрдумким, бутун умри давомида битта ҳам фарзанд кўрмаган эди. Сўнгроқ кўпдан кўп дуо ва зорлиқлар қилғонидан сўнг хотини ҳомиладор бўлди.
Дарвеш деди:
- Агар Аллоҳ таоло менга бир ўғил берса, эгнимдаги ҳирқадан бошқа барча молимни дарвешларга нисор қилурман.
Иттифоқо, хотини ўғил туғди. Ваъдага муофиқ дарвешлар олдига дастурҳон ёзиб, таом бериб, бор-у йўғини сарф этди.
Фақир шу пайтлар шом Шом сафарига кетдим. Бир неча йилдан сўнгра қайтиб келиб, ул дарвешнинг маҳалласига бордим ва они аҳтардим. Топмай, ул ердаги ҳозир бор кишилардин сўрадим. Алар дедилар:
- Ул дарвеш зиндондадур.
Фақир онинг зиндонға тушганининг сабабини сўрадим.
Алар дедилар:
- Ўғли ароқ ичиб, маст ҳолида бир кишини ўлдириб қочди. Эмди онинг учун отасин тутуб, зиндонга солуб, оёғин занжир билан банд этмишлар.
Мен дедим:
- Бу болани Худодан ўзи тилаган эди.
Қитъа:

Бўғоз хотун, айо, донойи хушёр,
Туғар вақтида гарчи мор туғғой,
Басе яхшидур ул фарзанддинким,
Ани нодон ва ноҳамвор туғғой.