[Без оффтопа] Шеър азиз олам аро...

[Masud Mahsudov]

Yomg’ir shivalaydi…
So’ng’siz sukunat…
Asrdek tuyular har o’tgan onim.
Dardlarim kimgadir aytmog’im fursat –
Sassizlik o’ymoqda tilingan jonim.

Yomg’ir tommoqda-yu,
qalbim yonmoqda,
Tomchilar otashni so’ndira olmas.
Tanam ruhim azobidan tonmoqda,
Tubi yo’q jimlikka asab chidolmas…

Yomg’ir bildirmaydi,
ko’zimdan zo’rg’a chiqa boshlayotgan
alamli yoshim.
Balki u sinamoq istab qolgandir,
Tugab borayotgan metin bardoshim

Yomg’ir yuzlarimda qoladi to’xtab,
Sochim ivib ketgan – parvoim palak,
Qiblasin yo’qotgan derveshga o’xshab,
Urish-urmaslikni bilmaydi yurak…

Yomg’ir, tinim bilmas,
Yog’averadi,
Fasllar almashar, o’tadi yillar.
Osmon o’z suvini so’gaveradi,
Ayro tushganida qo’shaloq yo’llar…

Mayus termulaman…
Tun bilan birga,
Xayolim yomg’irga qo’shilib ketdi…

©

[Masud Mahsudov]

Tun o’tmoqda;
imillaydi vaqt,
Qalb bedorlik qo’shig’in kuylar.
Qayerdandir kutib yashar baxt
Yechimini topmagan o’ylar…
Ketar xayol osmonga uchib,
Goh zulmatga bo’laman taslim.
Tushlarimda yerlarni quchib,
So’ng o’ngimda topaman aslim.
Uyg’oqmanmi, uxlaganmanmi,
Bilolmayman; boshlarim garang.
Alamlardan yongan tanamni,
Umid ushlab turibdi arang.

Tun o’tmoqda,
Chiqillar soat,
Millarida umrim tortqilab.
Hech narsaga etmay itoat,
Ba’zan urib, ba’zida silab.
Barchasiga bu yurak chidar,
Ortib borar ortiga g’amni.
Bo’lsa zulmatlar haminqadar,
Shuncha yorqin yoqadi shamni
Charchamaydi,
Shukr,
Uradi,
Haq belgilab bergan ongacha,
Hovuchimda davron suradi,
Balki yillar,
Balki tonggacha…

Tun o’tmoqda,
O’tmoqda hayot,
Zimistondan ziyoni izlab…
Saqlayapman mushtumdek jonim,
Kimni senlab, kimnidir sizlab…
Imonim-chi, oriqlab ketgan,
Nur qidirar tunda tentirab.
Bilmam, qancha kechalar o’tgan,
Qo’llarimni manglayga tirab…

Tun o’tmoqda,
Subhidam yaqin,
Quyoshlarni sog’inib ketdim…


(c)

[Masud Mahsudov]

O'zim juda yoqtirgan she'rlarimdan biri...


Siz uxlaysiz…
Qaydadir bir dil,
Tuni bo’yi
Sizni o’ylaydi.
Xayolida balki
U ko’ngil
Sirlarini
Sizga so’ylaydi…

Siz uxlaysiz,
Tinch ham osuda,
Tushingizda
xatto jilmayib.
Havasimni
keltirar juda…
Uyg’otmoqlik–
go’yo bir ayb…

Siz uxlaysiz,
Ma’sum, beg’ubor,
Osmonlarni,
Kezib ro’yoda
Ayni damda,
Qaydadir bedor,
Kimdir o’ylar
Sizni dunyoda…

Siz uxlaysiz…
Sezayapsizmi?
Oy ham so’nib,
Quyosh qaytmoqda…
O’sha kimdir,
Sizni topgan-chun,
Yaratganga
shukr aytmoqda…

Siz uxlaysiz…
kimdir uyqusiz…
Sizga alla aytar ichida…


(c)

[Masud Mahsudov]

Kunning yuzi kular –
Yuragim hafa…
Oftob charaqlaydi –
Menda zim-ziyo.
Inson qadri yerga urilgan da’fa,
Qorong’u ko’rinar ko’zimga dunyo.

Ne sabab yaxshilik gullari so’liq,
Zalolat tomiri ketmoqda o’sib?
Xasadning mevasi yetilib bo’liq,
Quyoshning nurini oladi to’sib?

Ne uchun imonning charog’on nuri,
Umrimiz yo’lini yoritmay qo’ygan?
Hayotning bezagi - insofning shuuri,
Jaholat o’tida yonmayin kuygan…

Nega ezgulikning umri muxtasar?
Mehrning kulbasi mukammal emas?
Moziyga zumga-da etmaymiz safar,
Ziyoli insonga qilmaymiz havas?

Savollar, savollar…
Topmaydi yechim,
Ilojsiz, qog’ozga so’ylayman dardim.
Imkoni bo’lsaydi, o’zimdan kechib,
Mangulik bag’riga singib ketardim…

Kunning yuzi kular…
Menda zim-ziyo…

(c)

[Shokir Dolimov]

Ўхшата олдимми-йўқми, билмадим. Юракдан чиққан сўзларни ҳукмингизга ҳавола этмоқдаман.

МЕНИНГ ДАДАМ ОФИЦЕР

Боғча опа бизни аранг
Базўр тўплаб олишди,
«Ота касби» мавзусида
Қизиқ суҳбат бошлашди.

- Қани келинг, болажонлар
Фикрни аста йиғинг,
Қайда ишлар дадажонлар
Шошилмай баён қилинг.

Ҳовлиқиб турди Аҳрор
Ўнг қўлини кўтариб,
- Менинг дадам шифокор!
Эълон қилди гердайиб.

- Сизга айтсам, оҳ дўстлар,
Совуқ сув ичманг зинхор,
Сўнг дадамга учраманг
Боплаб қилади укол.

- Менинг дадам тракторчи!
Керилди дўстим Али,
- Менинг дадам футболчи!
Деди боғчадош Вали

«Пахтакорда» дадажоним
Ҳар кун копток тепади,
Гол уролмай дарбозага
Роса хуноб бўлади.

Хуршиджоннинг дадаси
Жуда машҳур қурувчи,
Комилжоннинг дадаси
Оддийгина ҳайдовчи.

Дадаси билан Мурод
Очар зўр бир кашфиёт,
Шохистанинг дадаси-чи
Адолатли милициячи...

Ҳайратланар боғча опа
Қалби қувончга тўлди.
Оталарни олқишлаб,
Суҳбатдан мамнун бўлди.

Аста келиб ёнимга
Бошимни силаб, деди:
- Қани айтчи Бобуржон
Даданг касби нимади?

Қолдим бир оз ўйланиб,
Сўнгра гапим бошладим.
Киссамдаги юлдузчани
Авайлаб қўлга олдим.

- Менинг дадам офицер!
Ҳамма менга юзланди
Ишларин суриштирсам,
- Ҳарбий сир, - деб кулади.

Ҳар кун тонгда, мен турмасдан
Ишга кетиб қолади,
Баъзан эса сафарларда
Хафта, ойлаб юради.

Қоронғи тунда бирдан
Телефон жиринглайди,
Дадажонимни ишга
- «Келинг» деб тайинлайди

Ойим ширин таомларни
Бизга роса тайёрлар,
Кечалари ухламасдан
Дадам йўлини пойлар

Шохсанам синглим билан
Биз ҳам йўлга қараймиз,
Сафардан қайтиб келса
Ичимизга сиғмаймиз.

Ойим билан синглимга
Олиб келибди лола,
Менга эса тошбақанинг
Учтасин қилди совға

Нима ишлар қилишини
Дадам хеч хам айтмайди,
- Катта бўлсанг албатта
Сўйлаб бераман, - дейди.

Шу пайт боғча опамлар
Мени қучиб, ўпдилар
- Бобуржоннинг дадасини
Мен танийман, -дедилар.

- У киши зўр паҳлавон,
Энг меҳрибон, мард жангчи
Бу тинчлик ва тотувликка
Асли улар сабабчи.

Ўлкамиз осмонида
Самолётда учишар,
Чегарамиз ёнида
Жуда сергак туришар.

Бошқаришар қўшинларни,
Юртни жуда севишар,
Атрофдаги ёвуз ёвлар
Ундан жуда қўрқишар.

Уйимизга келибоқ
Дадамни қучиб олдим,
Бугун унинг сирини
Боғчада билиб олдим.

Саккиз қирра юлдузларга
Яна бир бор қарайман,
Катта бўлсам ҳарбий сирга
Мен ҳам эга бўламан.

[Masud Mahsudov]

Yuragimda bir tugun,
Negadir yecholmayman.
Ichimdagi dardimni
Hech kimga ocholmayman,
Yechimga zor holimni,
Ayta olsaydim zora,
Qalbim chiqib ziyoga,
Qiynalmasdi, bechora.
Atrofimda ming odam –
Arzigulik so’ylasam.
Nima qilay, o’znimas,
O’zgalarni o’ylasam.
Do’stlarim ko’p,
barchasin,
Ziyodi bor, kami bor.
O’zlariga yetgulik,
Tashvishi-yu, g’ami bor.
Bir tugunim mingtaga,
Bo’lishimdan ne foyda?
Yaxshisi, saqlay sirim,
Hech kim bilmagan joyda.
Dilim tubi changalzor,
Adashasiz kirsangiz.
Sinoatim intizor,
Dardkash kutar bilsangiz.
Chiqarishga yo’q xohish;
Ko’ksim qur’gur qiynaydi.
To’g’ri kelgan odamga,
Aytishga ko’z qiymaydi.
Hassos yurak,
qon yurak,
Ko’kni tutar faryodi.
Chigallarga kon yurak,
Yagonadir dunyoda…

Chap ko’ksimda bir tugun,
Hech kimga ocholmayman…

©

[Masud Mahsudov]

Majnun aytar, menga davo kerakmas…
(Qo’shiqdan)

Ko’nglim aytar, menga darmon kerakmas,
Ishqdan paydo bo’lgan armon kerakmas.
Iztiroblar makon qurgan yurakka,
Tuyg’ulardan o’zga farmon kerakmas.

O’zga yurtda ming teng bo’lsin sherlarga,
Oshna bolsin, o’rtoq bo’lsin zo’rlarga,
O’z zabonin qadrin ursa yerlarga,
So’zi chechan, tili biyron kerakmas

Ortdan g’iybat qilib o’ngim, so’limni,
Yaxshi kunda tutib hotam qo’limni,
Kulfatimda yolg’izlatsa yo’limni,
Qadrdon-u, do’st-u, yoron kerakmas.

Mayli bezab tursin so’ngsiz nazokat,
Nur taratsin yuzlaridan nafosat,
Bo’lmas ersa qalqon unga sadoqat,
Menga unday oromijon kerakmas.

E’tiqodin saqlasa tor qafasda,
Jannat sayrin qilmas orzu-havasda,
Haqni yod olmasa har nafasda,
Zohir zangin, botin vayron kerakmas…

Kibr-havo osmon qilib tashlasa,
Manmanlikni izzat deya boshlasa,
Miskinlarning ko’zlarini yoshlasa,
Dilga riyo kabi qalqon kerakmas…

Umrim tashkil bo’lsa faqat ozordan,
Kelmas bo’lsam erta-yu kech bozordan,
Gulmas, tikon o’sib chiqsa mozordan,
Ortimdan hech ohu-fig’on kerakmas

Sevmas bo’lsam,
Sevilmasam,
Kulmasam,
Muhabbatga, zavq-u, shavqqa to’lmasam,
Taqidrimdan rozi bo’lib o’lmasam,
Hayot nima, yorug’ jahon kerakmas…


(c)

[Shokir Dolimov]

Асосан севги-муҳаббат туғён тортган ушбу саҳифаларга қатағон йилларининг қурбонлари эмас, айнан ижрочилари ҳақида мавзу ташласам тўғри келармикан?

[Masud Mahsudov]

Сообщение от Dolimov

Асосан севги-муҳаббат туғён тортган ушбу саҳифаларга қатағон йилларининг қурбонлари эмас, айнан ижрочилари ҳақида мавзу ташласам тўғри келармикан?

Agar she'r ko'rinishida va o'z ijodingiz bo'lsa, bemalol, marhamat...

[Shokir Dolimov]

Сообщение от Masud Mahsudov

Agar she'r ko'rinishida va o'z ijodingiz bo'lsa, bemalol, marhamat...

Албатта! Марҳамат, бир қулоқваччанинг гаплари.

ЙЎҚ ЭНДИ ҒОЯ

Бекатда турарди ёт бир қария
Ҳассага таянган, қариган инсон.
Билмадим нимаси кўринди менга,
Тикилиб қолибман ўйланиб бир он.

Ишга келибманки, фикрим ўшанда,
Уйда ҳам ҳеч бир гап қулоққа кирмас,
Унинг савлати, ажинли юзи
Ва айниқса нигоҳи хаёлдан чиқмас.

Турарди бекатда атрофга қараб,
Қаерда эканин тушунмагандек,
Гўё бургут-у, лек кексаликдан
Манзилга етмай, мажбур қўнгандек.

Нимани ўйларсан шу тоб қария?
Нигоҳинг маъносин тушуниш қийин.
Ҳаётинг тонгида йўлга чиққан-ча
Қай бекат томон йўл олган эдинг?!

Эсларсан эҳтимол ёшлигинг ҳозир,
Йўлланма, ғоялар берган зотларни?
Шу ғоя йўлига тўғоноқ бўлган,
«Босмачи» бобомни қувган кезларни?

Ёдингга тушгандир сен қурган бир уй
«Колхоз» деб аталган – мажбурийхона
«Қулоқларга» қарши қонли курашга
Даъват қилган у мавҳум ғоя

Тўғри бўлганми шу ғояни деб,
Юмалоқ бўлса-да, сен ёзган бир хат?
Қўшнининг боласи етим қолди-ку!
Виждонинг қийналар қилмишинг эслаб?

Қалтироқ босар-ми қўлларинг сени
Тепкини босганинг эсласанг ҳар дам?
Кафансиз кўмилди «ҳалқ душманлари»
Ғоя сени мажбур қилган бўлса ҳам.

Жаҳонга ҳам олиб чиқмоқчи эдинг
Ғояни экспорт қилмоқчи бўлиб,
Афсусда сарсон фикр-у хаёлинг
Ғоя пуч эканин англамай қолиб.

Ачингандек бўламан, ёш бўлсам-да ҳам,
Бу чол кечирган ҳаётни ўйлаб,
Назаримда у ҳам тушди шу кўйга
Бекатнинг номига тикилиб қараб.

«Мустақиллик майдони» ёзилган эди,
У интилган бекат умуман бошқа,
(Номини тилимга олгим келмайди)
Бекати топилмас, йўқ энди ғоя!

Нимадир пичирлаб кетади нари
Бекатнинг номига яна бир қараб,
Нафаси бўғилар юргани сари,
Алжираб, қалтираб, бошини чайқаб.

- Наҳотки адашдим, -дейди қария,
- Наҳотки алдашди йўл кўрсатганлар,
Муқаддас эди-ку менга у ғоя
Қай томон йўл олди энди одамлар?!

Тикилиб қарадим чолнинг кетидан
Ҳаётим маъносин ўйлайман бехос,
Адашиб, шу кўйга тушиб қолишдан
Оллоҳнинг ўзи айласин халос.