Dildagi satrlar

[Kahramon Jalilov]

Ko'pincha menga klassik ashulalar yoqqani uchun, ularning so'zlarini doim yozishga harakat qilardim, iloji bo'lsa sinfdoshlar orasida (maktablik chog'larda) juda ko'p marotaba hirgoya qilardim, chunki ularni so'zlari va aytilishi shunchalik ishlanganki...Mana yana o'sha ashulalardan biri 20 asrning haqiqiy shlager ashulasining she'ri, bu ashulani ko'p artistlar aytishgan eng yaqqol na'munasi N. Abdullayeva va F. Zokirov birga duet ijrosida aytishgani judayam jonli chiqqan...

"Кел"

Қайдасан азизим, қаро кўзлигим,
Севгилим, “Юлдузим”, ширин сўзлигим,
Қўлимда сенга деб сузилган шароб
Кўзларим йўлингда, ширин сўзлигим,
Кел, кел гулёр айтиб кел,
янграсин хар ён
Дилрабо кўйингга тўлсин осмон,
о-о-о-о-о............

Кел бахор рамзини куйга солиб кел
Далалар нафасин бирга олиб кел
Бўйингдан гуркираб турсин (холимиз)
Кел бахор сингари хандон солиб кел
Кел, кел гулёр айтиб кел,
янграсин хар ён
Дилрабо кўйингга тўлсин осмон,
о-о-о-о-о............

[Feruza Xodjayeva]

Сообщение от Kahramon Jalilov

Бўйингдан гуркираб турсин (холимиз)

Бўйингдан гуркираб турсин хонамиз

[Iymandar]

Сообщение от Nigora Umarova

O'zbeklar azaldan mehmonchi eldir,
mehmon tangdan ham ulug' deydilar.

Бу ерда «Меҳмон отангдан ҳам улуғ дейдилар» деб ёзилган бўлса керак? Аслида, умуман чиройли шеър.
Манимча шоир бироз хато қилган. Отадан улуғи фақат Яратган Аллоҳ. Халқимиздаги мақолда аслида «отангдек» (ёки «отангдай») деб ёзилган/айтилган бўлиши керак.

[Nigora Umarova]

Сообщение от Iymandar

Бу ерда «Меҳмон отангдан ҳам улуғ дейдилар» деб ёзилган бўлса керак? Аслида, умуман чиройли шеър.
Манимча шоир бироз хато қилган. Отадан улуғи фақат Яратган Аллоҳ. Халқимиздаги мақолда аслида «отангдек» (ёки «отангдай») деб ёзилган/айтилган бўлиши керак.

Бўлиши мумкин. Бундан ташқари мендан техник хато ҳам ўтганга ўхшайди.

[Iymandar]

Жисми қонундан нафас тори узилмасдан бурун,
Бошинга даври қазо базми қурилмасдан бурун,
Жуббаи жон тири риҳлатдан сўкулмасдан бурун,
Эй кўнгул, қасринг асоси – тан бузилмасдан бурун,
Токи обрўй қўраси – дандон тўкулмасдан бурун;

Бебақодир қолиби тан, боғлама иқбол анга,
Бўлма ғарра орият, дунёда мулку молинга,
Ёд этиб гўру қиёмат, йиғла доим ҳолинга,
Бир назар сол, моумандан воз кечиб, аҳволинга,
Оч кўзинг ибрат билан, тупроққа тўлмасдан бурун.

Махтумқули

Ғарра – мағрурланиш.
Моуман – манманлик, худписандлик

[Iymandar]

Лабларига ҳаёт суви қуйилавергач, тўғон тошларидан ўт униб чиқибди.

***
Оқим ўртасида тўхтаб қолган шохча гўё дарёнинг қудратини қоқ иккига бўлиб турганга ўхшайди.

***
Бу кўл ойна каби тиниқ. Ўз аксингни томоша қилмоқчи бўлсанг, эҳтиёт бўл, бехос кўзингдан ёш томса, у тўлқинланиб кетади, юрагинг ҳам!

***
Кўзингни юм, ўтмишингни кўрасан, лекин ундан кўзингни юмма!

***
Одамни келажак эмас, ўтмиш донишманд қилади, лекин донишмандлик келажакка интилишнинг ўзгинасидир.

***
Одамлар чироққа ёғ қуйишди. Пилик эса, «энди пичоғим ёғ устида», деб ўйлади, оловга кўпроқ ёғни рўпара қилаверди… Лекин ҳақ жойида қарор топди: Пиликнинг боши ҳар кеч қирқиладиган бўлди.

***
Баъзан мен кимдандир кутиб юрган нарсани … у мендан кутаётган бўлади.

***
Ҳаёт ажойиб ўқитувчи: иншо ёздиради, ўзингга текширтиради, баҳони эса бошқалар қўяди. У ҳеч кимга ё унвон, ё гувоҳнома бермайди. Фақат баъзи ўқувчиларгина «чипта»ни ўзлари ясаб олишади, ён-веридагиларни алдаб – инонтириб юришади.
Ҳаёт эса бир кулиб қўйиб, ўзининг абадий иншосини давом эттиради. Ўзингга текширтиради. Баҳони бошқалар қўяди.

***
Икки чол суҳбатлашарди. Уларнинг вазмин, урғули суҳбатидан шу сўзлар қулоғимга чалинди:
- Бу дейман, мулла Шомурод, кўҳна дунё қаёққа кетяпти ўзи?
- Ўтмишга, қария, ўтмишга…

***
Ўзининг ҳақлигини бирон марта ёқлай олмаган одам бошқани ҳимоя қила олмайди.

***
Оёқларинг чиққунча онангнинг елкасидан тушмадинг, неча беланчакнинг бели сени кўтаравериб букчайди, юрадиган бўлганингда синф тўридаги парта опичиб олди сени… Хайрият, улғайдинг! Қани, олға! Ҳаётга қадам қўй энди!
Э, нега жим турибсан? Ё… энди кимнинг елкасини кўзлаяпсан?!

***
Эшикнинг тутқичи гердайди: «Мен жаҳон эшикларини очгувчиман».

***
Бўйиннинг гавдани идора қилишдаги хизматларини маржон билмайди, чунки ўзининг гавдаси йўқ, ўзи бировларнинг бўйнида!

***
Унинг бутун вужуди қорнига – нафсига бўйсунади, у – халта!

***
У очилиб ётган ҳикматни кўрмайди, ёпиқдаги ҳамма нарсадан сир ахтараверади.

***
Бир дўстим авваллари «тез-тез кўришиб турайлик» дегувчи эди, яқинда қўнғироқ қилди, хайрлашаркан, қўшиб қўйди:
- Телефонлашиб турайлик!

***
Сен алик олишдан олдин менга бошдан-оёқ тикилдинг, мен эса саломимдан сўнг турқингга назар солдим.

***
У киши катта иш қилишдан ҳам кўра, катта ишда туришни яхши кўрар эдилар!

***
Китоб дўконининг бошқалардан ажойиб фарқи шуки, бу дўконга ҳар бир харидор ўз тарозуси билан келади.

***
Бир шахсни биламан. У биздек ёшлар орасида: «Тилимизни, урфу одатларимизни ундай қилиш лозим, бундай қилиш лозим!» деб юради. Эътиборлироқ давраларда миқ этмайди ёки бутунлай бошқа нарсаларни гапиради.
Шундай, у ҳамма келишикларда турланадиган одам! Фақат БОШ келишикда эмас!

***
Кўз – топади. Баъзан, яширади ҳам!

***
Нега ипак қурти аввал ўзини ипакка брукаб, кейин ўлади?
- Умр бўйи қилган меҳнатига мукофотни ўзи танлайди!

***
Уришқоқ қўчқор қариган эди… Кўк майсани ҳам базўр тамшайди. Раҳмим келди унга Эркаламоқчи бўлдим. Кафтимга иккита барг қўйиб узатган эдим, пихиллаб калла ташлади…
- Эҳ, калла, калла!...

***
Баъзи одам ўзини пок кўрсатмоқ учун атрофидаги лойни ер юзига чаплаб ташлашдан ҳам қайтмайди.

***
Бир дўстим: «Ўзимдан ҳам кўра соямни яхши кўраман!» - деганди. Сабабини хамон ўйлайман: «Ҳеч нарса таъма қилмай, умр бўйи изингда юргани учунми?!»

***
- Болалар ўт ўйнашни, чоллар ўтга қараб хаёл суришни ёқтиришади. Икки оралиқдагилар-чи?
- Уларнинг ҳаёти ўзи олов-ку!

Омон Матжон

[bekww]

Bekor

Oyga ergashsagu, yerni ko'rmasak,
Peshonadan tomgan terni ko'rmasak.
Eldan olib tursa-gu, elga bermasak,
Yurtning bolasiman deganimiz bekor.

Ota obro'siga ko'ksimiz kerib,
Yursak yulduzlarni benarvon urib
Nogoh yiqilsagu, ketmasak turib,
Mardning bolasiman deganimiz bekor.

Bir chimdim alamga qaddimiz buksak,
Nomard poyin o'pib, unga tiz cho'ksak,
Qizg'aldoq misoli bargimiz to'ksak,
Tog'ning lolasiman deganimiz bekor.

Bolamiz yig'lab tursa, ko'zga ilmasak,
Ota-ona motamida yig'lay bilmasak,
Daryolar to'lsa-yu, biz bir to'lmasak,
Qalbning nolasiman deganimiz bekor.

Osmondagi har qanday bulut yomg'ir to'kolmas,
Mardning bolasini nomard bukolmas,
Do'stim, agar bizni elimiz tan olmas,
Elning bolasiman deganimiz bekor.


PS. Шерали Жўраев қўшиғининг матни, муалиф ўзларимикан?

[Mubina]

Toshkent
Osiyoda yakkasan
Halovatli pakkasan
Doningni yegan chumchuq
Qaytib kelar Makkadan

Anhoring ko'p, soying ko'p,
Masjidu saroying ko'p,
Uzilmaydi mehmoning
Qozoningda moying ko'p

Yigitlaring burgutdek
Yaratmasdan turmas tek
Hech bo'lishmas kambag'al
Asl zoti sayyid, bek

Qut baraka yuqqan yurt
Katta-kichik siqqan yurt
Elga kerak bo'lganda
Qodiriylar tuqqan yurt
Marhabo Karimova

[Nigora Umarova]

Qish chillasi

Janub bizdan olislab ketdi,
Shimol keldi surilib yaqin.
Qorlar bilan siyladi bizni,
Ruhimizni ko'tardi tag'in.

Ruhning qanotiga osildik,
Sho'rlik bizni ko'tarolmadi.
Dalalarda yer chopaverib,
Bellarida mador qolmabdi.

Turg'izmadik yiqilgan ruhni,
Qanotiga bosmadik malham...
Paydo bo'lar qaydandir shunda
Qon isini olgan bir kalxat.

Qanotlari qonga bo'yalgan
Ruh qorlarda o'rmalar endi.
Kattalar qartadan bo'shamas,
Bolakaylar o'ynaydi "Kinder".

Hech kimning u bilan ishi yo'q,
Qirchillaydi dalalarda qish.
Uxlab yotar bog'larda bahor,
Qor ostida uxlaydi yumush.

Gul unmagay, ko'karmas giyoh
Ruhning qoni to'kilgan yerdan.
Shu taqirda undirmoq uchun
Xudo bizga paxtani bergan.

Faxriyor

[Nigora Umarova]

Mayli, qahringizni siz sochavering,
Sizning shafqatlarga bir ahmoq yo'q zor.
Bahor, yoz, kuz sizga, qishni-chi bering,
Menga gulmas, kifoyadir sovuq qor.

Qahringiz qahraton, azizim, rahmat,
Bariga tayyorman muzlamoq uchun.
Meni buzilishdan saqlgay minba'd,
Mabodo, qahringiz ko'rsatsa kuchin.

Faxriyor