Ҳалоллик ва покликни ўзига шиор қилиб олган санъаткор-Иззатилла Ибрагимов

[Nigora Umarova]

Чингиз Айтматовнинг “Қиёмат” романидаги “Олтовлон ва еттинчи” ҳикоясида шундай жумлалар бор:

“Кимни жондан севган эдинг, кимни титраб-қалтираб кутган эдинг, ким сени ташлаб кетди, қанчалар ўртандинг, куйдинг сени тушунмадилар... Онанг қанчалар эркаларди сени гўдаклигингда, дов ва танти отанг қайларда қолди; ўйлаганмидинг ҳеч-одам нега туғилади-ю, нега ўлади ва нега ўлим доим сен билан бирга, сендан нари жилмайди ва ўлгандан сўнг ўлим йўқ, лекин ҳаёт ўлимдан юқори, дунёда ҳаётдан кўра юқори ўлчов йўқ, шунинг учун тирик жонни маҳв этма, лекин элингга ёв бостириб келса, дарҳол ҳимояга отлан; худди она – Ерни ётлардан асрагандай севганингнинг номусини асра; айрилиқни ҳеч тотиб кўрганмисан, биласанми айрилиқнинг душворлигини, худди елкангга чўнг юклари ортилгандай; суйганинг бўлмаса ҳеч нарса кўзларингни қувонтиролмайди; на гуллар, на нурлар ва на келажак кунлар – ана, нималар куйланмайди қўшиқда, айтиб адо қилиб бўлармиди барини...”

Ҳа, худди шундай. Бундай қилмоқ учун санъаткорнинг ўз бахти ва ўз дарди бўлиши керак, дардларни ифода этиш учун эса ўз овози, шижоати ва тинимсиз меҳнати талаб қилинади. Санъаткор инсонларнинг ички туғёнларини, дардини, қувончу-ташвишларини хониш қилиб мухлислари қалбига йўл топа олсагина, у санъаткорлик рутбасига эришади. Қўшиқчининг санъаткорлиги ҳам шунда.
Навбатдаги суҳбатдошимиз ўзбек эстрада санъатида йигирма йилдан бери фаолият олиб бораётган “Хўжа” гуруҳининг хонандаси, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист, биринчилардан бўлиб “Ниҳол” мукофотига сазовор бўлган санъаткор Иззатилла Ибрагимовдир.


Мавзуда “Хўжа” гуруҳининг ижоди юзасидан, Иззатилла Ибрагимовнинг санъат йўлига кириб келиш жараёни ҳақидаги маълумотларга эга бўласиз, янгиликлардан бохабар бўласиз.