Юракка кўмилар асл шоирлар: Муҳаммад Юсуф

[Nigora Umarova]

“МЕНИ ОЛИБ КЕТИШАДИ, АНА УНДАН КЕЙИН...”

Туманимизнинг Чинобод қишлоғида байрам муносабати билан мушоира ташкил этилиб, унга балиқчилик қаламкаш-шоирлар таклиф қилинган эди. Ўша пайтда онам зиёратига бориб, ўша ерда юрганимдан хабар топганлар мушоирада менинг ҳам қатнашишимни сўрашди. Рози бўлдим. Кечга томон билдикки, мушоирада ҳаммамиз учун севимли шоир Муҳаммад Юсуф ҳам қатнашар экан.
Саломлашишимизга ҳам улгурмасдан унга сўз бериб юборишди. Икки юз чоғлик киши йиғилган чойхона гулдирос қарсаклардан жаранглаб кетди. Мен шоирини, шеъриятини олқишлаган балиқчиликлардан мамнун эдим. Шу қарсаклар орасида Муҳаммад энгашиб, қулоғимга шифирлади:
- Ака, хайрлашолмай қолмайлик.
Мен унга савол назари билан қарадим. У яна энгашиб, гапига изоҳ берди:
- Ташқарида уч-тўртта мошин билан марҳаматлик дўстларим мени кутишяпти. Мени тезда олиб кетишади. Ана ундан кейин, навбатни сизларга беришади. Унгача, хафа бўлманглар, сизларга навбат ҳам, қарсак ҳам тегмайди. Ҳаммасини қолдириб кетаман тезда.

Ҳаммамиз туманимиз меҳмони, ҳам севимли шоиримизнинг бироз ғурур, бироз эркалик билан айтилган бу гапларини энди билсам, ўзининг оламдан эрта кетишию, бизнинг ундан кўра кўпроқ яшашимизга ҳам ишора экан.
Шоир 5-6 та шеърни қарсиллатиб ўқиб, хеч ким билан хайрлашмай-нетмай, юксак олқишлар остида даврадан чиқиб кетди. Энди Муҳаммадсиз қолган даврада, Муҳаммад Юсуфнинг мухлисларига шеър ўқишни тасаввур қилинг.

Нақл қилишларича, балиқчилик мухлислар Муҳаммад Юсуфдан сўрашган:
- Ака, Тошкентга борсак, сизни қандай топамиз?
- Пушкин кўчаси билан Дархон кафесининг олдига борасизлар. “Буюк ипак йўли” метроси томонга ярим бекатча юрилса, икки йўлнинг ўртасида Пушкиннинг ҳайкали бор. У кечаю кундуз қўлини бизнинг домимиз тарафга чўзиб, “Сиз ахтарган шоирнинг уйи шу” деб турибди.
Мухлислардан бири ҳайкални кўрган экан, ўзича билағонлик қилибди:
-Ака, сиз айтган ҳайкални кўрганман. Пушкиннинг ёшлиги тасвирланган.
-Тўғри, ёшлиги.
-А, у қўлларини орқага қилиб олган, шекилли?
-Қачон кўргансиз у ҳайкални?
-Уч-тўрт йил бўлди бунга. Ўқишни битирган пайтимиз эди.
-Ҳа, уч-тўрт йил олдин ҳайкалнинг қўли орқада эди. Ҳозир бизнинг “дом”ни кўрсатадиган бўлган.
Бошқа мухлис орага гап қўшибди:
-Ғафур Ғулом “Бизнинг уйга қўниб ўтинг, дўстларим” шеърида “уйи”мизни кўрсатишга милиционер қўли бор” деб ёзганди.
-Тўғри, Шўро даврида машҳур шоирларнинг уйини милиционерлар кўрсатиб турарди. Ҳозир бу ишни ҳайкаллар бажараяпти.