Oqibat

[Hero]

Куни кеча бир иш билан сафарга бориб келдим. Кечқурин таксилар бўлмайди хар замон бир автобус қатнайди. Йўлга чиқдим қарасам автобус кутуб ўтирган екан. Бир бало қилиб етишиб олдим ва миндим. Кейин бир онахон билан бирга хамсухбат бўлиб кетдик унга кўп ёшларнинг характерлари кундан кунга ўзгариб кетяпти. Момуласи эътибор бермайди. Бизларнинг вақтида "Ота-оналар кўзларига қарашга кўрқайдик. Ўзимиздан катта одамларга салом берайдик. Жуда қўп қийинчиликлар кўрганмиз. Ўзимиз айтган ишни қилолмасдик. Бир мисол қилиб пахта даврини айтсам. Қорларнинг остида пахта тирардик. декабр ойлари хаво савуқ бўларди. Хозир эсимда йўқ лекин адашмасам 1965-1969 йиллар бир қаттиқ савуқ қиш келди бизлар талаба эдик. Кейин сентябр ойининг ўрталарида пахта бошланди. Сентябр октябр ноябр ва декабр ойларида пахта тердик. Шунақа савуқ эди кўраклар музлаб қолганди. Лекин барчамиз чидаб келгандик" Хозир мустақиллигимиз муносабати билан 2 ойга қолмай пахта териб олмоқдалар. Хозирги замонга ёшларга хамма эхтиёжларни қолдиришни иложи бор. Лекин биргина қамчилик ўзларини хурмат қилишни ўрганишни хохлашмайди. Кейин мен манзилимга етиб келдим. Онахон Тошкентга кетаётган еканлар эваралари кўриб келишга. Мен эса Самарқанд шахрида қолдим. Шу мавзудаги сухбатимиздан кейин ўзимга керакли хулоса олдим ўйлайман.