Одамийлик мулки: ёзувчи Тохир Малик билан учрашув

[Tohir Malik]

131

Хотира бир тўловдир,

Инсондан тортиб олинган

қимматбаҳо нарсалар учун.

132

Сониянинг мингдан бир улушида

онг хиралашганда

қўрқоқлик туғилар бешак.

133

Аблахлик қилувчи кимдир?

У кар эрур,

қалб хитобин эшитмайдиган.

134

Қулликда сақламоқ қийинми уни?

Осондир жуда... чунки

эрк қадрига етолмайди у.

135

Бош кўтарди тўлқин ҳайқириб,

ямлаб-ютмоқ қасди бор эди.

Қирғоққача етди унинг кучи-қудрати.

136

Қуёш ботди...

Бойўғли қувонди, туним туғди, деб.

Фалак айланажагин билмас у нодон.

137

Ёқсанг – ёқиб бўлмас,

чопсанг – чопиб бўлмас,

тилдан учган сўзларни.

138

Аршга кўтаражак

сени бу фикринг.

Ҳам қаро тупроққа қорибла ташлар.

139

Қуш учиб кетди.

ўтирибди, мушук бечора

тақдирига лаънатлар айтиб.

140

Емоқ-ичмоқ, ётмоқ ва турмоқ –

яшамоқ эмасдир бемақсад яшаш –

ўлмоқликдир асли асталик ила.

141

Ғазаб оти элтажак қайга? Гўрга...

Топиларми унинг давоси? Ҳа –

сукут эрур ягона шифо.

142

Ватанни севмоқнинг шартлари бордир:

Аввали - севмоқ керак Парвардигорни,

сўнг ота-она, дўсту ёронни.

143

Киши онасини сотарми ҳеч вақт?

Сотади...

уялмаса Ҳақдан.

144

Ханжарнинг заҳми ҳам битиб кетажак.

Ҳаргиз битмагайдир

тирналган виждон яраси.

145

Ўлим – ҳаёт демак.

Мамот эса

золимга хосдир.

146

“Виждонлиман”, дейди у.

Ажаб, қандай бўлар экан

иймонсизнинг виждони?

147

Ҳақни севмаган,

Халқни севмаганнинг маҳбуби –

самумдир, самум!

148

Тулпор эрур нафосат рамзи,

қассобнинг қонли назари

кўрар унда тотли бир қази.

149

Олий мартабага кўнгил қўйди-ю,

фаввора томчиси отилди кўкка. Сўнг...

йиғлай-йиғлай қайтди аслига.

150

“Ҳайвон!” деб лаънат айтдилар.

Янглишдилар...

билмадилар ҳайвоннинг ранжиб қолишин.

151

Мушукни эркалаяпман...

Ерга қўнолмаётган кабутар

ҳайрон қарайди менга.

152

Жон ва ақл

Эгизакми бу?

Кошки эди...