Уйдан ишхонагача, ишхонадан уйгача етиб олиш учун жами сал кам 3 соат вақт кетар экан. Вақтни беҳуда сарфламай дедим-да:

Роберт Грин. 48 законов власти и обольщения.
Китоб сўзбошисининг биринчи абзацини таржима қилиб кўрдим. Роса амалпарастларбоп экан!

Одамлар, ҳодиса ва жараёнлар устидан ҳукмронлик қила олмаслик биз учун, одатда, тоқат қилиб бўлмайдиган ҳолатдир. Зеро, ожизлик – киши учун ўзини бахтсиз ҳис этиш билан баробардир. Ҳеч ким ўз ҳукмини нисбатан камроқ бўлишига интилмайди, аксинча, ҳар ким имкон қадар кўпроқ ҳукм ўтказишни истайди. Бироқ, бугунги давримиз ҳукмронлик йўлларини излаш ва ҳокимиятга интилишни очиқдан-очиқ намоён этиш у қадар хавфсиз эмаслигини кўрсатмоқда. Боадаб, ҳалол ва камтарин бўлишимиз лозимлигини вақтнинг ўзи тақозо этмоқда. Модомики шундай экан, табиатимиздаги нафис санъатни, у ҳам бўлса, холис ниятли ва айни пайтда айёр бўлиш, халқпарвар ва шу вақтнинг ўзида риёкор бўлиш санъатини ишга солишга мажбурмиз.

Alixonto'ra Sog'uniyni "Tarixi Muhammadi"ni 2 tomini sotib olib, ayni damda,miriqib, qaytadan o'qib chiqayapman. Bir vaqtlar uzuq-yuluq o'qiganman. Shu paytgacha hali bilmagan ancha narsalarim borligini ko'rib, xafa ham bo'ldim, ammo bilayotganimdan xursand ham bo'lib ketdim.

Устоз мураббий Абдуғафур Расуловнинг "Мумтоз сўз" нашриётида чоп этилган "Бетакрор ўзлик" китобини олдим. Автобусда варақлаб келар эканман, адабиёт оламига шўнғиб кетганимни сезмай қолибман. Қарасам, манзилимдан олтита бекат нарига ўтиб кетибман. Ортга қайтганда яхшиси ўриндиққа ўтирмадим...

Охирги ўқиган китобим "Бахтиқаро Керри". Шундан бери ҳали биронта китоб ўқиганим йўқ. Достоевскийнинг "Преступление и наказание" китобини сотиб олганимга ҳам анча бўлди. ЖЧ2010 дан кейин бошламоқчи эдим. Лекин ҳалиям ўқишни бошламадим. Сабаби ДАНГАСАЛИК.

Ростини айтганда, асосан, рус тилида асарлар ўқийман. Аксари китоблар ҳали ўзбек тилига таржима қилинмаган, бир-икки таржима қилинганини кўрганимда, яхшиси, русча ўқий қолай, деб ўйладим.
Шу кунларда Дэн Брауннинг 4-5 та китобини, фантастика жанрида Гаррисоннинг пўлат каламуш (Стальная Крыса) туркумидаги романларни, Стивен Кингнинг триллер услубидаги китобларини ўқиб тугатдим. Ўзбек тилига таржима қилинган охирги ўқиган китобим - Уильям Шекспирнинг пьесалари бўлса керак, адашмасам. Уларни Уйғун, Махсуд Шайхзода каби ўзбек тилининг билағонлари таржима қилганига қарамай, рус тилида олган "мазани" тотганим йўқ, афсуски. Бевосита ўзбек тилида ёзилган асарларга келсак, охиргиси, менимча, бундан 8-10 йиллар аввал ўқиган Ўткир Ҳошимовнинг 2 жилдли асарлар тўплами эди, шекилли. Афсуски, кўплаб ўқий боламоқчи бўлган китобларим жуда зерикарли ёки тор мавзуларни қамраб ёзилган бўлади. Шунинг учун кўп ўқий олмайман.

Den Braunning kitoblarini inglizchada o'qisangiz, ruschada o'qiganingiz "mazali" bo'lmay qoladi. Huddi shunday, Shekspirning p'esalari ham originalida judayam o'zgacha... Yoki, Tolstoyning "Urush va tinchlik" asarini, garchi Kibriyo opa Qahhorova ajoyib tarzda tarjima qilgan bo'lsalar-da, o'rischasidagi ba'zi narsalarni topolmaysiz... Sevimli asarimiz "O'tkan kunlar"ni ruschaga tarjimasini (L. Bat' tarjima qilgan) o'qiganmisiz? O'qimagan bo'lsangiz, UMUMAN tavsiya qilmayman, chunki tarjima dabdala.

Demoqchi bo'lganim, har qanday asar ham, tarjima qilinishi jarayonida o'z rangini ma'lum ma'noda yo'qotadi, shu sabab, fikrimcha, o'zbekchadagi shoh asarlarni ham "zerikarli" yiki "tor qamrovli" deyish yarasharmikin? Masalan, "Ikki eshik orasi", "Ufq", "Yulduzli tunlar", "Me'mor" romanlari ham maqtashga arzigulik emasmi?

Валерий Афонченко айтган экан: «Точный перевод с языка одной страны на язык другой так же затруднителен, как и конвертирование валют этих стран» яъни, Бир мамлакат тилини бошқа мамлакат тилига аниқ таржима қилиш, уларнинг валюталарини конвертация қилишдек мушкул кечади, - деб.
Бироқ, Владимир Голобородько деган яна бир кишининг: «Чтобы плохие произведения стали лучше, их нужно талантливо перевести на другой язык» яъни, Ёмон асарлар яхши бўлиб қолиши учун, уларни бошқа тилга моҳирона таржима қилиш керак, - деган сўзларида ҳам жон борлигини рад этмаслигимиз даркор деган фикрдаман.

Сўнгги ўқиган китобим поляк ёзувчиси Тадеуш Доленга-Мостовичнинг «Муттаҳамнинг парвози» («Карьера Никодима Дизми») романи бўлди.

Оддий муттаҳам, ялқов ва калтабин Никодим Дизма Варшавага иш қидириб келади ва тасодиф туфайли йирик давлат арбоби бўлиб қолади. Бу воқеалар жуда қизиқарли тасвирларда ифода этилган.