Tulqin Eshbekov
28.11.2009, 01:17
Азиз ва қадрдон Форумдошлар!
Она тилимиз нақадар буюк! Уни дарёга қиёс этсак, ирмоқлари шевалардир.
Агар улкан дарахтга ўхшатсак, бақувват илдизлари шак-шубҳасиз шевалар. Адабий тилимизни Байкалдек гўзал кўлга қиёс этсангиз, унинг заминида тинмай қайнаб турадиган сон-саноқсиз булоқлару чашмалар шеваларимизнинг ўзгинаси.
Дунёда бирор тилдаги шевалар ўзбекларникичалик бой ва ранг-баранг бўлмаса керак!
Шева – халқнинг ҳақиқий жонли мулоқот тилидир. Ўнлаб шевалар туташган чўққини эса ҳақли равишда Адабий тилимиз дея эъзозлаймиз. Адабий тилимиз – маънавий хазинамизнинг қуёши, десак муболаға бўлмайди.
Келинг, ушбу саҳифада ўзаро шевада мулоқотга киришсак. Йўл-йўлакай ундаги улкан ютуқлару майда-чуйдадек кўринган камчиликларни ҳам самимий кўрсатиб ўтсак ва пироваридида уларни тузатишга кўмаклашсак.
Камчилик деганимиз – адабий тил нормасига зид келадиган сўзлардир.
Бу билан бебаҳо она тилимиз хазинасини янада бойитишга ва баъзи шевалардаги “кўнгилни ғаш қиладиган” қусурларга барҳам беришга муваффақ бўлармидик...
Фақат, бировларнинг ҳамиятига тегадиган гап-сўзлар чиқиб кетмасин...
Иложи борича, жой номини кўрсатмасдан “баъзи шеваларда” қабилида сўз юритишимиз мақсадга мувофиқ бўларди.
Мақташга ва ибрат олишга ундайдиган гап-сўзлар бўлса, жой номини баралла эҳтиром ила айтаверамиз.
Масалан, Фарғона шевасидаги – “жичча” деган ажойиб сўз адабий тилимиздаги “озгина”дек жарангдор эшитилади.
Қани, жичча ҳангомани бошладикми?
Она тилимиз нақадар буюк! Уни дарёга қиёс этсак, ирмоқлари шевалардир.
Агар улкан дарахтга ўхшатсак, бақувват илдизлари шак-шубҳасиз шевалар. Адабий тилимизни Байкалдек гўзал кўлга қиёс этсангиз, унинг заминида тинмай қайнаб турадиган сон-саноқсиз булоқлару чашмалар шеваларимизнинг ўзгинаси.
Дунёда бирор тилдаги шевалар ўзбекларникичалик бой ва ранг-баранг бўлмаса керак!
Шева – халқнинг ҳақиқий жонли мулоқот тилидир. Ўнлаб шевалар туташган чўққини эса ҳақли равишда Адабий тилимиз дея эъзозлаймиз. Адабий тилимиз – маънавий хазинамизнинг қуёши, десак муболаға бўлмайди.
Келинг, ушбу саҳифада ўзаро шевада мулоқотга киришсак. Йўл-йўлакай ундаги улкан ютуқлару майда-чуйдадек кўринган камчиликларни ҳам самимий кўрсатиб ўтсак ва пироваридида уларни тузатишга кўмаклашсак.
Камчилик деганимиз – адабий тил нормасига зид келадиган сўзлардир.
Бу билан бебаҳо она тилимиз хазинасини янада бойитишга ва баъзи шевалардаги “кўнгилни ғаш қиладиган” қусурларга барҳам беришга муваффақ бўлармидик...
Фақат, бировларнинг ҳамиятига тегадиган гап-сўзлар чиқиб кетмасин...
Иложи борича, жой номини кўрсатмасдан “баъзи шеваларда” қабилида сўз юритишимиз мақсадга мувофиқ бўларди.
Мақташга ва ибрат олишга ундайдиган гап-сўзлар бўлса, жой номини баралла эҳтиром ила айтаверамиз.
Масалан, Фарғона шевасидаги – “жичча” деган ажойиб сўз адабий тилимиздаги “озгина”дек жарангдор эшитилади.
Қани, жичча ҳангомани бошладикми?