AKA:Nigorabegim
Сообщений: 8,095
+ 8,360
10,318/4,529
– 37
58/50
|
Ота-онам ҳақидаги хотираларим. Вилоят Хўжаева
|
|
Цитата:
Отам давлат ишлари билан банд бўлишларига қарамай, оиладаги рўзғор ишларига ёрдам берар, бизнинг ўқишларимиз, тарбиямизга ҳам вақт ажратар эдилар. Отам доимо журнал, китоб, қоғоз билан уйга кириб келардилар. Кечалари аллавақтгача бирор маъруза ёки газета ё журналга мақола ёзиш билан банд бўлардилар. Эртанги бўладирган иш режасини тузар, партиявий ёки хўжалик йиғилишларида сўзга чиқиш, у ерда нималар ҳақида гапиришни ён дафтарларига қисқагина қилиб ёзиб олар эдилар. Отамнинг иш кабинетидаги чироқ тун яримлагунича ўчмас эди. Базъан катта онам Райҳон отамнинг ёнларида ўтириб олиб, ўқиш ва ёзишдан қизариб кетган тим қаро кўзларига меҳрибонлик билан боқиб: “Болам, ёзишингни бас қил, не вақт бўлди, ётиб дамингни олгин”, - дер эдилар. Шунда отам ёзувдан тўхтаб, қўлларига дам бериб: “Онажон, ҳозир мамлакат бўйлаб синфий кураш кетяпти, хотиржам ётиб, дам олишни пайти эмас”, - дер эканлар. Отам меҳрибон ва мушфиқ оналарига она-Ватаннинг келажак истиқболи ҳақида нималарнидир ҳикоя қилиб, баъзан эса газета-журналлардан қизиқ воқеаларни ўқиб берар эдилар.
Уйимиз, яшаш шароитимиз кўпчилик қатори жуда оддий эди. Стол- стул, икки-учта оддий курси (табуретка), чиройликкина китоб жавонимиздан бошқа ортиқча бойлигимиз йўқ эди.
Эсимда, бир гал ёзув столимизнинг (баъзан овқатланиш столимизнинг ҳам) бир оёғи синиб қолган. Ўшанда отам қўлига болға, мих олиб, столни бирпасда тузатиб қўйганлар. “Йигит кишига қирқ хунар ҳам оз”, дея столни қўллари билан маҳкам босиб, кўрар эканлар, менга қараб: “Мана энди оёғи мустаҳкам бўлди, Вилоят! Бир асрга дош бериши мумкин”, - деб кулиб қўйдилар. Отам оила аъзоларини оддийликка, меҳнатга, камтарликка, самимийликка, бошқаларни ҳурмат қилишга ўргатар эдилар. Бойлик орттириш, таъмагирлик, худбинлик, мақтаниш, манманлик отамга мутлақо бегона эди. “Мен отамнинг олтинини олмадим, элнинг олқишини олдим”, - деган гапларини кўп эслайман.
Отам тўғри, ростгўй одам бўлганлари, ишчан бўлганлари учун ҳаётда ҳам шундай одамлар билан бирга юрардилар. Улар, айниқса, классик ва замонавий қўшиқларни, музикани севар, китоб ўқишга алоҳида вақт ажратар эдилар. Ов қилиш, шахмат ўйнашни, очиқ ҳавода сайр қилишни ҳуш кўрардилар.
Отам, дўстларининг айтишларича, 1920-1921 йилларда давлат ишлари билан банд бўлишларига қарамай, Бухоро шаҳрида ўқитувчилик ҳам қилиб, ўтмишда мутлақо саводсиз меҳнаткаш халқ оммасига илм-маърифат тарқатиш ишининг муҳимлигига диққат-эътиборни жалб этган эканлар.
Отам иккиюзламалик, ҳаромхўрлик, порахўрлик, қалбакилик, ёлғончилик, мақтанчоқлик ва шуҳратпарастликни жуда ёмон кўрар эдилар. Бундайларни жамият бошига тушган қурт, дердилар. “Эл-юрт бошида турган одам энг аввало ҳалол-покиза, одил, доно, оддий ва самимий бўлиши керак”, - деган гапларини отамдан такрор-такрор эшитганман.
|
|