Узбек урф-одатлари ва маросимлари

[albatros]

Сообщение от Muhayyo Turdialiyeva

Milliy urf-odatlarimizni ushbu mavzuda ommaga ham ko'rsatib eslatishimiz qanday yaxshi. Navoiy shahrida Kuyov Kelinni yonib turgan olov atrofida aylantiradi.

O'zbek xalqi an'ana va urf odatlarga boy xalq.Bu an'analarni yo'q qilishni istab qanchadan qancha og'ir kulfatlarni xalqimiz boshiga yog'dirmadi, bu "tarix".Ollohga shukurlar bo'lsinkim, Mustaqilligimiz tufayli yana bu an'analarimiz, madaniyatimiz qayta tiklandi.Ammo bu davrgacha bir qancha urf-odat va an'analarimiz yo'q bo'lib ketdi(ularga bo'lgan cheklashlar tufayli).

Bazida o'ylab qolaman.Yuqorida siz aytgan an'analar qay darajada to'g'ri?Masalan ta'kidlaganingizdek kuyovning kelinni yonib turgan olovdan aylantirishi.Umuman olganda bu an'ana otshparaslik dinini eslatmaydimi.Bu holat dinimiz nuqtai nazaridan to'grimikin? Bu kabi urf odatlarimizni ko'rib ba'zida shu kabi xayollarga borasan kishi...

Sizlar bu masalada qanday qaraysizlar?

[Iymandar]

Сообщение от albatros

Bu holat dinimiz nuqtai nazaridan to'grimikin?

Do'stim Komiljon!
Dinimizda bunday amalni SHIRK deyiladi. Ya'ni najot Yaratgan Allohdan emas, U yaratgan olovdan izlanyapti. Alloh hamma gunohlarni kechirishi mumkin (tavbaga ko'ra), ammo shirk kechirilmaydi. Hatto kelinning ko'ylagiga olov tegib yonib ketganlari to'g'risida habarlar bor. Bu amallarimizga Allohning bu dunyoda javobi emasmi?
Urf-odat deb katta-kichik shirklar qilib iymonimizga putur yetkazib qo'yishimiz mumkin. Mana yana shunga o'xshagan odatlarimiz:
Navruzda (o'zi yaxshi bayram) niyat qilib sumalakdan duo qilishadi. Najot taomdan izlanyapti.
Eshiklar ustiga isiriq ilinadi. Najot yaratilgan o'simlikdan izlanyapti.
Va hokazo.
Yurtdoshlarimiz, biz shuni yaxshi tushunishimiz lozim.
Niyat va amallarimiz to'g'ei bo'lsin va odtalarimiz chiroyli, ma'noli bo'lsin!

[AbuMuslim]

Очилмас кўйлак, кийилмас тўн

Айрим хатти-ҳаракатлар борки, улар урфга кириб кетгани боис сизу бизга бинойидек иш туюлади. Бироқ, уни ташқаридан кузатган кишигина бу ишнинг нақадар хунук эканини ҳис қила олади. Баъзи оддий, тилга олишга ярамайдигандек туюладиган ҳолатлар, урф-одатлар борки, уларнинг натижаси анчагина нохушликларга олиб келади. Ўшандай одатларнинг халқ орасида тарқалганларидан бири ҳозирда биз сўз юритмоқчи бўлган мавзудир. Мен бу мавзуда илмий баҳс қилмоқчи эмасман, балки, мантиқий бир мулоҳаза юритмоқчиман, холос.
Сиз мавзу сарлавҳасини кўриб, ҳайрон бўлган бўлсангиз керак. «Очилмас кўйлак ёки кийилмас тўн бўлиши мумкинми, ахир?» деб ўйлаётгандирсиз. Ёки бу кўчма маънодаги бир рамзий ифода бўлса керак, деётгандирсиз. Балки у бир афсона, деган ўйга боргандирсиз.
Йўқ! Бу айни воқеъликдаги бир ҳақиқатдир.
«Очилмайдиган кўйлак ва кийилмайдиган тўн қаерда бўлиши мумкин?» - демоқчимисиз? Андижонда бор.
«Ундай нарса кимга керак?» десангиз... издиҳомчига керак.
«Ундан кимга манфаат бор?» - десангиз... бозорчи аёлларга манфаат бор.

давоми: http://info.islom.uz/content/view/2656/991/